مدرسه علميه حضرت فاطمه -سلام الله علیها-رفسنجان

عنوان: تاثیر رعایت عفت در خانواده و تربیت فرزند

نویسنده: آمنه عظیمی

چکیده: عنوان تحقیق حاضر، تاثیر رعایت عفت در خانواده وتربیت فرزند است. عفت به معنای طهارت درونی وبیرونی است؛ فضیلت اخلاقی وملکه ای که در اثر تزکیه درون ومواظبت بر اعمال و رفتار بیرونی در شخص نهادینه می شود. عفت دارای مصادیق مختلفی است که در تمام ابعاد زندگی بشر قابل مشاهده است. در آیات و روایات به بحث عفاف وعفت ورزی و رعایت مسائل عفاف توصیه شده است؛ ولی متاسفانه مشاهده می شود که تعداد اندکی از افراد جامعه ما به رعایت همه مصادیق آن مبادرت می ورزند. ناهنجاری ها و رذائی اخلاقی موجود در جامعه ما بهترین شاهد و گواه این مسئله است. تمام این مسائل سوالی را در ذهن محقق ایجاد کرد که: فرهنگ عفاف درخانواده چه تاثیری در تربیت فرزند ومصونیت اجتماعی و سالم سازی روابط افراد دارد؟ مسئله عفت ورزی از سال ها پیش مورد توجه قرار گرفته است. درباره عفاف وعفت ورزی ، کتب و مقالات زیادی تالیف شده است: ولی وجه تمایز و ویژگی های خاص این نوشتار سوال اصلی جدید، فرضیه نو، ساختار نو و چینش مطالب در بخش ها و فصول  متعدد است. فرضیه محقق این است که رعایت عفاف از سوی افراد خانواده، نقش مهم وبنیادین در ایجاد آرامش روحی و روانی اعضای خانواده وجامعه ومصونیت بخشی اجتماعی وسالم سازی روابط دارد. راه حل یافتن پاسخ مسئله تحقیق، شفاف سازی ابعاد عفاف وشناساندن آسیب های نادیده انگاشتن عدم رعایت فرهنگ عفاف و بررسی علل بی توجهی به آن، آموزش های لازم به همسران ووالدین است. نتایج مورد انتظار عبارت اند از: تعریف جامع وکامل از عفاف، شناسایی مصادیق عفاف، لزوم بالابردن سطح آگاهی ها و تغییر نگرش های والدین و آموزش ارتباط موثر به همسران جوان، لزوم یک بسیج همگانی وملی برای نهادینه کردن فرهنگ عفاف در تمام ابعاد زندگی انسان معاصر و چندین نتیجه دیگر که طی مطالعه نوشتار به دست می آید.

واژگان کلیدی: پدر، مادر، عفت، تربیت فرزند، خانواده. 

رعایت اخلاق و آداب دینی درر پژوهش و نگارش، بسیار مهم است؛ به ویژه در پژوهش دینی. حُسن سلوک با مخاطب، رعایت امانت علمی، رعایت عفت قلم، پرهیز از تعصب وخشم ها وکینه ها در مقام نگارش، پرهیز از ستایش یا نکوهش بی مورد، پاسداشت حق خواننده و …. از جمله اخلاق وآداب نویسندگی به شمار می آیند وکوتاهی در باب هر محور نیز آسیب وآفت خواهد بود. از این میان سه آفت را به طور ویژه می توان مطرح کرد:

الف) سرقت های علمی

پدیده سرقت علمی یا ادبی از دیرزمان رایج بوده و نویسندگان غیر متعهد، غیرامین، سودجو، آزمند و …. بدان دست می یازیده اند. اما درمیان متدینان و متعهدان عرصه قلم دینی که دعوی رسالت و دغدغه دین دارند، هرگز پذیرفتنی نیست. بزرگان دین و نویسندگان نیک نفس ومتعهد، همواره در نقل یک عبارت کوتاه یا حتی یک واژه وام گرفته، به ذکر منبع می پردخته اند. وحشتناک اینکه گاه دیده می شود نویسنده ای یک مقاله یا یا بخشی از یک مقاله را واژه به واژه و بدون کوچکترین تغییر و تصرفی سرقت کرده و به نام خود به صورت مقاله ای درآورده اند.

ب) خودستایی و ریاکاری

وانمود کردن این معنا که در این زمینه، تخصص فراوان دارد و خود را برتر و بالاتر جلوه دادن، از آفات تهدید کننده اهل قلم است. 

ج) افراط در نکوهش یا ستایش دیگران

گاه نویسنده برای ردّ دعوی و دیدگاه مخالف خود، زیاده روی کرده و به توهین وجسارت یا تحقیر و خفیف شمردن دیگران دست می زند و یا در ایمان ودین داری وی تشکیک می کند. این همه از تعصب یا حسادت یا کینه و خشم آلودگی نویسنده حکایت دارد که هر یک از منظر مبانی اخلاق دینی یا انسانی ناپسند است؛ چنانکه ستایش بیش از حدّ نیز با عرف معقولِ پژوهش ناسازگار است. 

برگرفته از کتاب: فنون مقاله نویسی (چگونه مقاله بنویسیم؟)- سیدحسین اسحاقی

سامانه موبایل خبری آخرین خبر www.akharinkhabar.com