نبرد با دشمن

« فَلَقَدْ كُنَّا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ إِنَّ الْقَتْلَ لَيَدُورُ عَلَى الْآباءِ وَ الْأَبْنَاءِ وَ الْإِخْوَانِ وَ الْقَرَابَاتِ فَمَا نَزْدَادُ عَلَى كُلِّ مُصِيبَةٍ وَ شِدَّةٍ إِلَّا إِيمَاناً وَ مُضِيّاً عَلَى الْحَقِّ وَ تَسْلِيماً لِلْأَمْرِ وَ صَبْراً عَلَى مَضَضِ الْجِرَاحِ وَ لَكِنَّا إِنَّمَا أَصْبَحْنَا نُقَاتِلُ‏ إِخْوَانَنَا فِي الْإِسْلَامِ عَلَى مَا دَخَلَ فِيهِ مِنَ الزَّيْغِ وَ الِاعْوِجَاجِ وَ الشُّبْهَةِ وَ التَّأْوِيل‏» (نهج البلاغه، خطبه122، فراز دهم)

«ما همراه رسول خدا بودیم و قتل و کشتار [حتی] در میان پدران و فرزندان و خویشاوندان [که بر ضد اسلام قیام کرده بودند] دور می زد. در این راه هر مصیبت و سختی که پیش می آید، سبب افزایش ایمان ما و حرکت در راه حق و تسلیم در برابر فرمان [خدا] و شکیبایی بر درد و سوزش جراحات می شد. (ولی امروز جریان تغییر یافته است) ما هم اکنون با جماعتی که ظاهراً برادران اسلامی ما هستند، به خاطر انحرافات، کج روی ها، شبهات و تأویلات ناروا که در اسلام وارد کردند، پیکار می کنیم.»

در این فراز، امام علی علیه السلام نبرد با دشمن را به دو مصاف تقسیم می کنند:

1. مصاف اول: آنجایی که جنگ بین اسلام مطلق و کفر مطلق است. در این مصاف شفافیت حاکم است؛ مانند جنگ های صدر اسلام در رکاب رسول خدا صلی الله علیه وآله. حضرت این جنگ را نه تنها قابل تحمل که آسان تشریح می فرمایند.

2. مصاف دوم: آنجایی است که حربه فرهنگی، انحرافات، کجی ها، شبهات و تأویلات ناروا وارد دین شده و با ایجاد شک و تردید در بین مسلمانان به جنگ باورهای ناب اعتقادی آنان می آیند. در این جنگ، اختلافات و درگیری ها می تواند ریشه ها و علل متعددی داشته باشد که با برداشت از فرمایشات آن حضرت می توان موارد ذیل را از آن جمله دانست:

1. نقشه و تلاش دشمنان دین و قدرت های شیطانی در جهت تضعیف و حذف اسلام و تامین مصالح و منافع خود.

2. کینه توزی و انتقام جویی و قدرت طلبی اشخاص و یا گروه های آسیب دیده از اسلام.

3. منافع، اهواء و امیال شخصی یا گروهی.

4. لغزش و چرخش از مواضع حق درمقابل تطمیع بیگانگان.

5. ترس، عدم مقاومت، سستی دراعتقادات و ضعف ایمان.

6. عدم تعبد، اطاعت و تبعیت پذیری از رهبری.

7. تمسک به تاویلات باطل و برداشت های غلط شخصی و فردی از دین به جای محکمات و بیّنات.

8. انحرافات، کج فهمی ها و کج روی های افراد قشری و تاثیر پذیر از تبلیغات و القائات دشمن.

9. عدم قدرت تشخیص و فقدان بصیرت، بینش و آگاهی لازم در مقابل عملیات روانی، سیل شبهات، تردیدها و وسوسه ها.

منبع: آگاهی سیاسی و نقش آن در تبلیغ، مجتبی ذوالنوری، چاپ اول، قم، دارالمعارف، 1387.