مدرسه علميه حضرت فاطمه -سلام الله علیها-رفسنجان

یکی در آرزوی دیدن توست

یکی در حسرت بوسیدن توست

ولی من ساده وبی ادعایم

تمام هستیم خندیدن توست

برا ی سلامتی ایشان صلوات

از حضرت صادق عليه السّلام روايت شده

هر گاه روز قيامت شود دو بنده‏ى مؤمن را نگاه دارند براى بازجوئى كه هر دوى آنها اهل بهشت باشند يكى تهى دست و ديگرى ثروتمند

فقير عرض ميكند پروردگارا چه بازجوئى از من ميكنيد سوگند بعزت تو كه تو ميدانى نه زمامدار بودم كه عدل و داد يا ستم كنم مالى هم بمن ندادى كه حقى را بدهم يا منع كنم روزى من باندازه‏ى نيازم بيش نبود خطاب ميرسد بنده‏ى من راست ميگويد او را وارد بهشت كنيد.

ثروتمند را آنقدر نگاهدارند عرق از بدنش جارى شود كه اگر چهل شتر بياشامند از آن عرق سير آب شوند بعد او را وارد بهشت كنند

سپس مرد فقير از او مى‏پرسد چرا دير آمدى جواب دهد حساب من‏  خيلى طولانى بود هى از من ميپرسيدند از چيزى بعد از آن از چيز ديگر حساب ميخواستند و خدا آن را بمن ميبخشيد باز از چيز ديگر حساب ميخواستند تا عاقبت خدا مرا برحمت خود پوشاند

ثروتمند از او مى‏پرسد شما چكاره هستى؟ در پاسخ گويد من همان فقيرم كه با تو براى حساب ايستاده بودم

ثروتمند گويد كه نعمت بهشت كاملا ترا تغيير داده كه ترا نشناختم و اين از بزرگترين نعمت‏هاى خداست بر فقير كه حسابش را سبك شمارد و او را پيش از ثروتمند وارد بهشت كند.

«سعد بن عبد اللَّه قمّى» گويد: چهل و چند مسأله مشكل، آماده كردم، و جواب دهنده‏اى براى آنها نيافتم، لذا گفتم: به «سرّ من راى» مى‏روم و از امام عسگرى عليه السّلام مى‏پرسم، وقتى به در خانه امام عليه السّلام رسيدم اذن دخول خواستم و وارد شدم،وقتى او را ديدم فكر كردم ماه شب چهارده را مى‏بينم.

ديدم بچه‏اى بسان ستاره مشترى روى ران راست امام عليه السّلام نشسته، به او سلام كردم، و او پاسخ ما را داد و دستور نشستن صادر كرد و نشستيم.

آنگاه از امور دينى و مسائل شيعه و هداياى آنها پرسيديم؟ (يعنى پرسيديم بگو چه در انبان داريم). امام حسن عسگرى عليه السّلام به او نگاه كرد و فرمود: فرزندم، به شيعيانت پاسخ بده؟

امام عليه السّلام به هر كدام كه پرسشى در دل داشتيم، پاسخ دادند، بدون اينكه ما سؤال كرده باشيم! و براهين را روشن نمود، تا جايى كه عقل ما حيران شد، كه چه درياى علمى است و چطور اين گونه از غيب خبر مى‏دهد؟!

سپس امام حسن عسگرى عليه السّلام به ما التفاتى كرده و پرسيد: چرا به اينجا آمده‏ايد؟ گفتم: عشق ما به ديدار مولايمان ما را به اينجا آورده؟

سپس فرمود: هر چه مى‏خواهى از نور چشمم (امام زمان عليه السّلام) سؤال كن؟

از جمله سؤالاتى كه پرسيدم اين بود: مولايم مرا از تأويل «كهيعص» خبر ده؟

فرمود: اين حروف از خبرهاى غيبى است كه خداوند آنها را به زكريا داد و سپس آنها را به محمد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم گفت، و آن اين است كه:

زكريا از خدا خواست كه نام‏هاى پنجگانه را به او بياموزد؟ جبرئيل بر او نازل شد و به او آموخت و زكريّا هنگامى كه محمد و على و فاطمه و حسن و حسين عليهم السّلام را ياد كرد،اندوهش بر طرف شد و چون به نام حسين عليه السّلام رسيد، بغض گلويش را فشرد، و روزى از خدا پرسيد: چرا هر گاه چهار نفر اول را نام مى‏برم دلم تسلّى مى‏يابد و هر گاه به نام پنجمى مى‏رسم، اشكم جارى و اندوهم زياد مى‏شود؟

لذا خداوند داستان را برايش روشن كرد و فرمود: «كهيعص» پس «ك» نام كربلا و «هاء» شهيد شدن عترت عليهم السّلام و «يا» يزيد كه نسبت به حسين عليه السّلام ستم روا مى‏دارد و «عين» عطش و «صاد» صبر اوست.

پس وقتى زكريا آن را شنيد، سه روز از مسجدش بيرون نرفت، و مردم را نپذيرفت و همچنان گريه مى‏كرد و مى‏گفت: بار خدايا آيا بهترين همه خلقها، به فرزندش رنج و محنت مى‏دهى؟ و اين مصيبت را براى او مى‏فرستى؟ خدايا به على عليه السّلام و فاطمه عليها السّلام لباس اين مصيبت را مى‏پوشانى؟ و غم اين بلا را به ساحتشان روا مى‏دارى؟ خدايا به من فرزندى ده كه در پيرى چشمم روشن شود و او را وارثى خوب گردان كه مقام او با من چون «مقام حسين عليه السّلام» باشد؟ پس وقتى كه روزيم كردى، مرا به حبّش مبتلا كن، سپس با او مصيبتى بر من وارد كن، همان گونه كه محمد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم حبيبت را مصيبت زده مى‏كنى؟ (اين بود كه دعا به اجابت رسيد) و حمل يحيى چون حمل حسين عليه السّلام شش ماه بود.

ارشادالقلوب - ج 2- ترجه رضایی ص 404

ابو مسلم خراسانی را اسبی نیکو آوردند ،ابو مسلم رو به حاضران آورد و پرسید :این اسب به چه دردی می خورد ؟

گفتند : برای جنگ و پیکار .

گفت : غلط گفتید سزاوار آن است که بر روی آن سوار شوند و از دست همسایه بد فرار کنند.

بر گرفته از کتاب: کشکول نراقی