خباب در زمان جاهلیت برده ای بود که با بعثت پیامبر اکرم – صلی الله علیه و آله و سلم – با قلبی سرشار از ایمان و یقین به آیین شکوهمند اسلم گروید و این در زمانی بود که هیچ یک از مسلمانان امنیت مالی و جانی نداشتند و بسیاری از آنان مورد اذیت و آزار و شکنجه های سخت مشرکان قرار می گرفتند . خباب از جمله کسانی بود که او را به پشت در آتش می افکندند و شکنجه می کردند ، ولی این سختی ها نه تنها ذره ای در اراده و استقامت و صلابت آنان تأثیر نمی کرد ، بلکه حقانیت اسلام و پیامبر– صلی الله علیه و آله و سلم – را برای آنان آشکارتر می ساخت .

خباب ارت ، با اینکه بسیار فقیر و مسکین بود، ولی کم توقع و قانع بود و به عنوان یار وفادار و فداکار در کنار پیامبر حضور داشت و به همراه او به مدینه هجرت کرد و در جنگ های گوناگون از جمله در جنگ بدر با مشرکان به مبارزه پرداخت .

پس از رحلت پیامبر– صلی الله علیه و آله و سلم – نیز در جنگ هی صفین و نهروان در رکاب امام علی – علیه السلام – شمشیر زد و از حقانیت آن حضرت دفاع کرد . او سرانجام در 73 سالگی در کوفه در گذشت .

این یار وفادار امام علی – علیه السلام – فرزندی به نام عبد الله داشت که خوارج ، او و همسر حامله اش را به جرم حمایت از آن حضرت به طرز فجیعی به شهادت رساندند.

                                                               کتاب راه روشن ،جلد 2،ص 23