به ظاهر پیرمردی عامی و ساده ، اما در واقع یکی از شیفتگان و تشرف یافتگان آستان مقدس امام زمان علیه السلام بود . آن جناب ، نسبت به مسجد مقدس جمکران علاقه فراوانی نشان می داد و چه بسا تشرفات و توفیقات بی مثالش را از رهگذر انس با آن مسجد شریف ، به دست آورده بود .

از وی چنین نقل شده است که در یکی از تشرفاتم به جمکران ، در عالم مکاشفه ، خدمت امام زمان (عج ) رسیدم و آن حضرت خطاب به من فرمود :

میرزا ابو الفضل ! از این همه جمعیت که می بینی به جمکران آمده اند ، حتی یک نفر به خاطر من نیامده ، بلکه هر یک از ایشان برای حاجت خویش آمده است .

میرزا ابوالفضل در بازار قم قهوه خانه داشت ، اما هر چهار شنبه و جمعه آن را تعطیل می کرد و به زیارت مسجد مقدس جمکران می شتافت .

روزی عده ای از بازاری ها به او گفتند : میرزا ابوالفضل ! جمعه ها را برای خودت به جمکران برو و چهارشنبه ها را برای ما نرو ! بمان و برای ما چایی بده !  در جوابشان گفت :  برای چای دادن به شما جمکران را رها نمی کنم .

برخی از بازاری ها او را تهدید کردند و گفتند : اگر چنین کنی قهوه خانه ات را می بندیم .

در جواب آنها گفت : ببینید ! خیال می کنید به خاطر فروش چای از امام زمانم دست بر می دارم ؟! مگر من یوسف فروشم ؟!

سرانجام عده ای از بازاری ها تهدید خود را با زدن قفل به در قهوه خانه عملی کردند تا شاید وی را از عادت خویش بازدارند . اما آن مرد خدا ، هنگامی دید به در قهوه خانه اش قفل زده اند ، بلافاصله خودش قفل دیگری تهیه کرد و صدا زد :قهوه خانه ! خداحافظ !

آن جناب خود نقل کرده است : در همان شب که فردایش در قهوه خانه را قفل زدند ، آقا امام زمان را در خواب دیدم . حضرت فرمودند : میرزا ابوالفضل ! بازاری ها تصمیم گرفتند بر در قهوه خانه ات قفل بزنند  گفتم :  آقا جان ! قربانت گردم ! بگذار بزنند . مگر بزغاله ام که بع بع کنم و بگویم جو می خواهم ؟! خدا ناظر است و رزق مرا می دهد . من جمکران تو را به هیچ قیمتی رها نمی کنم . آقا لبخند زدند . در همان حال از خواب پریدم و دیدم که نزدیک اذان صبح است…صبح که به قهوه خانه ام رفتم دیدم به در آن قفل زده اند

(بازار و فرهنگ انتظار ، چاپ دوم با ویرایش جدید ، نشر هدی ،محمد باقر حیدری کاشانی ص195)