ميلاد با سعادت كريم آل عبا، امام حسن مجتبي - عليه السلام-  بر تمام

     

                               شيفتگان آن حضرت مبارك باد

                           ————————–

               

 

 كريم اهل بيت - عليه السلام-

 

      پيامبر اكرم – صلي الله عليه و اله وسلم – فرمودند : « من او را [ امام حسن - عليه السلام -] دوست دارم و نيز كسي كه وي را دوست داشته باشد ، من او را دوست دارم ».

      پيامبر– صلي الله عليه و اله وسلم – علاقه خاصي به امام حسن و حسين - عليهم السلام- داشتند . نحوه ابراز علاقه و محبت ايشان مانند پايين آمدن از منبر و بوسيدن ايشان و دوباره بر منبر رفتن نشانگر و جهت دار بودن اين اظهار محبت است .

      حضور در مباهله در دوران كودكي شاهد صادق اين مدعاست . جايگاه امام حسن در نزد پيامبر– صلي الله عليه و اله وسلم –  در حدي است كه در خصوص او فرمود : «اگر عقل در مردي مجسم مي شد همانا حسن- عليه السلام - بود » .

      امام حسن- عليه السلام - مزين به صفت برجسته «كرم» و « كريم بودن » بودند ؛ به صورتي كه به كريم اهل بيت- عليه السلام - لقب يافتند .

زيرا  

     

       كريم در لغت به معناي جوانمردي ، سخاوت ، مهرباني ، بخشش ، بزرگواري است . و در اصطلاح اهل عرفان «كرم»مرتبه سوم از سخا به شمار مي رود كه عبارت است از :« انفاق مال به سهولت و طيب نفس در امور سخت و مقاصد عالي ».

      در حديثي از امام حسن – عليه السلام – پرسيده شد : ” كرم چيست ؟ ” حضرت پاسخ داد : پيش قدم شدن در بخشش قبل از درخواست [سائل]  و طعام دادن در جاي [خويش].   ‍

      با توجه به معناي لغوي و اصطلاحي و نيز تعريف امام حسن – عليه السلام – از « كرم » مي توان گفت : كريم ، كسي است كه به صفت بخشش متصف باشد ؛ يعني فردي كه مال خويش را با آساني و آرامش خاطر      – قبل از درخواست فرد نيازمند – انفاق كرده و مي بخشد .

      هر چند رسول اكرم – صلي الله عليه و اله و سلم – به كريم ترين فرد بني آدم متصف شده است ؛ ولي به دليل تأسي امام مجتبي – عليه السلام – به رسول اكرم  – صلي الله عليه و اله و سلم – و نيز متصف شدن به اسماي الهي – كه خصلت همه معصومين است – به كريم اهل بينت – عليهم السلام – مشهور گشته است . نمونه هاي ذيل نشانگر وجود نشان هاي كرم و كريم بودن ايشان است :

 

 

          

 1-تقواي الهي :

 

      بهترين نشان كريم بودن آن است كه آدمي با عمل به واجبات و ترك محرمات جان و روح خويش را فداي جانان كرده و در واقع به او ببخشايد . امام حسن – عليه السلام – در بعد تقوا و عبادت الهي زبانزد خاص و عام بود .

      بنابر قول ابن كثير : ايشان وقتي در مسجد النبي نماز صبح را به جاي مي آورد در همان جا ي نماز خود مي نشست و تا بر آمدن آفتاب به ياد خدا مشغول مي شد …. اگر براي نماز وضو مي ساخت رنگش دگرگون مي گشت و آنگاه كه به نماز مي ايستاد تمام بدنش به لرزه در مي آمد ….

امام حسن – عليه السلام – مي فرمود :« من شرم دارم پروردگارم را ملاقات كنم ؛ در حالي كه با پاي به خانه او نرفته باشم ».

 

          

 

2- عفو و حلم :

 

       يكي ديگر از نشانه هاي كريم بودن ، گذشت و حلم در برابر مشكلات و نامهرباني است . چنانكه خداوند متعال در وصف مردان الهي مي فرمايد : « وَ إذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِرَاماً»

امام حسن – عليه السلام – به حق چنين بود ؛ مثلاً در پذيرش صلح در برابر معاويه و گردن نهادن به لوازم آن ، بهترين گواه بر حلم آن حضرت به شمار مي رود .

 

         

      

3- رد احسان به بهترين وجه :

 

      يكي ديگر از نشانه هاي كرم و جوانمردي آن است كه ، اگر كسي به انسان احسان كرد – چه قولي چه عملي ، چه گفتاري و چه فعلي – وي به بهترين صورت پاسخ گويي احسان باشد .  ابن شهرآشوب در مناقب روايت مي كند : كنيزي با يك دسته ريحان به آن حضرت سلام كرد . امام حسن - عليه السلام-  به او فرمود : تو براي رضاي خدا آزادي . يكي از همراهان براي اين كار او را سرزنش كرد ! حضرت فرمود : مگر نشنيده اي ركه خداوند متعال در سوره ي نساء آيه 86 مي فرمايند : « وَ إذا حُيِّيتُمْ بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّوا بِأَحْسَنَ مِنْها أَوْ رُدُْوها» ؛ و چون به شما درود گفته شد، شما به (صورت ) بهتراز آن درود گوييد ، يا همان را ( در پاسخ ) برگردانيد » و چه چيزي از آزاد كردنش بهتر بود.

 

 

            

4-جود و بخشش :

 

       اين نشانه – كه يكي از مهم ترين و بر جسته ترين نشانه هاي « كريم » بودن است – در امام حسن -عليه السلام- شهرت دارد . در روايتي آن حضرت سه مرتبه و هر بار نيمي از دارايي خود را – كه حتي شامل كفش و جوراب نيز مي شد – در راه خدا بخشيد .